.

الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا

 آنهایى که کوششان در زندگى دنیا تباه شد و مى‌پنداشتند کارى نیکو مى‌کنند. [سوره کهف،آیه 104]

می دانی خدا ؛ این جمله ات را که خواندم دلم لرزید...

ترس نشست توی وجودم...

بدتر از این نیست که روزی سرت را برگردانی و ببینی دستت به هیچ جا بند نیست....

ببینی میان تمام تحسین ها و اطمینان ها؛ تو غلط ترین مسیر را برای رفتن و کندن و ماندن انتخاب کرده بودی...

هیچ چیز بدتر از اطمینان غلط نیست... 

وقت دلهره های بی قرار،آدم باید دستش جایی بند باشد نه؟.... 

پ.ن: شان نزولش را خوانده ام اما...