حرف دیگری نیست!

خدایا از من بگیر هر آنچه تو را ازم می گیرد.... همین.. پ.ن: هم چنان مشغول امتحانات ایم!! :(

شاید که کبوتری ضمانت بکند ...

حرفی که نیست...شاید قبل ترها که "حرفی" بود، رویی بود...آبرویی بودلااقل دلم صحن قدس مانده بودحالا امانمی دانم کجاستحتی به اندازه ی یک خط بغض هم ....... می ترسم یک روزی بیاید از امامم بپرسند اسمت را بیاورم و بگویند دروغ می گویم ... می ترسم آن قدر ها هم دور نیست...

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!!

استاد پنج تا سوال بیشتر نداده است. خیره میشوم به سفیدی صفحه ی بعد که باید پر شود.پر پر. یکی یکی هر چی یادم می آید می نویسم...نصف صفحه را پر می کند. می رسم به سوال آخر. یک جورهایی گفته هرچه در مورد "درد" می دانید بنویسید یک عالمه کلمه در ذهنم پیچ میخورند... درد حاد.درد مزمن. مکانیسم های شان... التهاب... فیزیولوژی درد ... دکتر "ز" ... حوصله ندارم هیچ چیز بنویسم.حوصله ی مرور بغض هایم را... بی خیال نمره میشوم!درس اختیاری ست مثلا!! 10 دقیقه بیشتر نگذشته است.برگه م را تحویل می دهم. روی برگه ی "حضور در امتحان" کنار عکسم را امضا می کنم. نگاه همه از روی برگه های شان بلند می شود(نمی دانم چرا جا افتاده هر کس زودتر از همه برگه اش را می دهد یعنی خیلی خوانده است!) یاد حرف های استاد سر کلاس می افتم. می گفت هیچوقت  نمی شود فهمید یک نفر دقیقا "چقدر" دارد درد می کشد... آستانه ی تحملش چقدر از دیگری بالاتر است...و آستانه ی تحمل خانم ها بالاتر است... می گفت حافظه ی درد نباید تشکیل شود...نباید درد مزمن شود...نباید عادت کند بیمار... هیچ پزشکی حق ندارد اجازه دهد بیمار درد بکشد...درد باید درمان شود....باید.... "یک درد کهنه در سر من تاب میخورد..." به یک جایی که می رسی معلق بودن را کاملا حس میکنی... جراحت ها را هم...-که فرقی نمی کند از چی باشد- چه ادامه دهی...چه برگردی، قافیه را باخته ای! بی حوصلگی از یادآوری اش را کاملا حس میکنی... به یک جایی که می رسی دیگر گریه ات نمیگیرد. فقط یک حزن رسوب کرده می چسبد بیخ گلویت و ول کن ماجرا هم نیست! هر از چند گاهی با ته صدای یک آهنگ بی کلام، یک جمله، یک قدم، یک تصویر، یک پرانتز باز میشود بین شلوغی های ذهنت!و یادت می آورد... بعد می شود یک آه بی صدای  شکسته و نازک از ته وجودت! پ.ن: 1. یک روزی می فهمی سر رشته ات "زندگی" ات را گذاشته ای....... پشیمان نمیشوم انشالله... 2. درس.درس درس! آخه این چه زندگی ایه؟؟؟ 3. این جور دانشجویی هستیم ما! 4.ببخشید که به هیچکس سر نزدم.