.

شما شاید ندانید اما او برای من همیشه همان "عروس گلم" بوده و هست.آن وقت ها که تازه دیده بودمش بیشتر وقت ها ساق دست سفیدش را با روسری سفید و کیف سفید نگین دارش ست میکرد.به شوخی و به کنایه از آن همه سفیدی بهش می گفتیم "عروس گلم" !مثل همه ی آدم ها خیلی طول کشید تا جای خودش را در دلم باز کرد.بعد از آن سفر مشهد و زیارت یکهویی دونفره ی مان دوست ترش داشتم.آرام بود و مهربان.و رفیق راه...رفیق راه های سخت...رفیق بغض های پردلهره...و حواسش به چشم هایم جمع بود خیلی جمع...گذشت...گذشت و دست قسمت او را دقیقا کرد عروس گل خانواده ی ما...و تمام آرامش و مهربانی اش را ریخت در خانه ی ما...تولدت مبارک عروس...تولدت مبارک دوست مهربان و آرام من...بارها خدا را شکر کرده ام بابت بودنت...این بارهم...و لله الحمد...