الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا
آنهایى که کوششان در زندگى دنیا تباه شد و مى‌پنداشتند کارى نیکو مى‌کنند. [سوره کهف،آیه 104]
می دانی خدا ؛ این جمله ات را که خواندم دلم لرزید...
ترس نشست توی وجودم...
بدتر از این نیست که روزی سرت را برگردانی و ببینی دستت به هیچ جا بند نیست....
ببینی میان تمام تحسین ها و اطمینان ها؛ تو غلط ترین مسیر را برای رفتن و کندن و ماندن انتخاب کرده بودی...
هیچ چیز بدتر از اطمینان غلط نیست...
وقت دلهره های بی قرار،آدم باید دستش جایی بند باشد نه؟....
پ.ن: شان نزولش را خوانده ام اما...
