.

من به چندمیلیارد آدمی که روی زمینِ‌تو پراکنده‌اند؛ کاری ندارم

اما؛

معجزه‌ی پیامبر عصرِ "من" ، حتما می‌بایست "کلمه" باشد...

"خدای کلمه‌های سبز"...

خدای من وقت‌های آشفتگی و روزهایِ خاکستریِ ناامیدی بلد است بگوید لاتقنطوا من رحمه الله...

وقت هایی که پای دلم می لغزد، یادم میدهد حواسم باشد بگویم "ربنا لاتزغ قلوبنا بعد اذ هدیتنا..."

آه از وقت‌هایی که می بُرم، که بغض تاب را از چشم‌هایم میگیرد...اینجور وقت‌ها خدایم با یک استفهام انکاریِ قشنگ؛ سرمایِ بی‌پناهی را از دل‌ِ رگ‌هایم بیرون می‌کشد : الیس الله بکاف عبده؟...

یادم می آورد "لایکلف الله نفسا الا وسعها.. "...که حتما شانه هایم توان کشیدن بار امانتش را داشته است...

خدایا....من مومنم به کلمه هایت...حرف به حرف و سطر به سطر...

پ.ن:

خوش به حال همه ی آدم های همین عصر...

عیدتان مبارک...

"عشق محمد(ص) بس است و آل محمد(ص)...