.

من خوشبخت ترین آدم این حوالی ام...

که تو رفته ای حرم امام من؛ اولین لحظه ی دیدن گنبد، سلام که داده ای، 

اشک که راهش را باز کرده سمت چشم هایت؛

مرا یادت آمده است...

که سه بار گفته ای "برای فاطمه"...

.

.

.

.

و سلاحه البکاء...

پ.ن: این پست شرح بهترین اسمسی بود که این روزها افتاده روی گوشی ام...

ته نوشت: آدم باید بیاید بنشیند صحن جمهوری...بی قراری هایش را بگذارد جلوی ازدحام پنجره فولادت و برود...