.

چند وقتی هست وقتی نگاهم به عکس حرم و ضریح و... می افتد حالم بد می شود...حالم بد می شود از بد بودنم...دلم این روزها حالش خوب نیست .....ن ی س ت . . . .وقتی... گاهی جمعه عصر ها دلم میخواهد خیره شوم به پنجره و غروب آفتابش...و زیرلب بگویم:شرمنده که نگاهم در امتداد راهت قدم نمی زند......باید خرد شوم در خودم....خرد خرد....و دوباره ساخته شوم.....می ترسم.....از روزی که بیایی و ... من . .........پی نوشت:فردا برای دل من عید نیست...اگر برای شما هست، عیدتان مبارک...*: مصرع عنوان از: امیرحسین آکار دیگر نه نرگس ها عطری از تو دارند...و نه کسی از انتظارت دم می زند....   انگار اینجا همه چیز آرام است....کسی سراغی از نبودنت نمی گیرد....   چه ساده عادت کردیم به خواندن دعایی که معنای تمام واژه هایش را گم کردیم...فرج تو نزدیک بود...نه؟   امسال هم مثل پارسال....همه چیز دارد تکرار می شود....این جمعه هم کسی منتظرت نبود....بود؟   انتظار همه ی مان خلاصه شده است.....در حرف هایی که هیچ وقت رنگی از تو نداشتند....   دیگر غروب جمعه ها دلم نمی گیرد...غربت نگاهت این روزها نسبت قریبی با بند بند دلمان دارد....   کجای این جاده ایستاده ای و نگاهمان میکنی؟؟نگاه میکنی....مرا....   نگاه می کنی دلی را که حالا دیگر نه رنگی از باران دارد....ونه خطی از شوق انتظار....   و نه نبضی از سر دلتنگی....    چه ساده سرگرم شدیم....سرگرم ثانیه های انتظاری که امتداد هیچ کدامشان به نگاهت گره نمی   خورد....سرگرم روزهایی که خلاصه شدند در جمعه ها.....و انتظار هیچ کداممان به خلوت آسمانی ات   پیوند نخورد....و من....نگران نشدم از نبودنت....   یک عمر تو زخم های ما را بستی هر روز کشیدی به سر ما دستی شعبان که به نیمه می رسد آقا جان ما تازه به یادمان می آید هستی.... "جلیل صفر بیگی" *** از نوشته های وبلاگ قبلی بود...