.

گریستن نعمت عجیبی ست...این که آدم تمامِ غمِ وجودش را خالی کند  در چشم هایش و فرو بریزد نعمت بزرگی ست...فرو بریزی و از نو بنا شوی...ساخته شوی...سال هاست که به این نتیجه رسیده ام که "گریه" بنده را به خدایش نزدیک تر می کند...محکم تر می کند...عمیق تر می کند و مهربان تر.حضرت علی علیه السلام در دعایش به کمیل عاشقانه یاد می دهد که به خدا بگوید من سلاحی جز اشک هایم ندارم...***یا حبیب الباکیناشک های مان را زلال کن و خالص...ببر به سمت خودت...بنده ای که سلاحش "بکاء" است، ظریف است...می شکند...و تو هوای دل و جانِ نازک بنده هایت را داری...خیس نوشت: به تو نزدیک ترم این روزها خدا...خیلی نزدیک تر...