.

امروز فیلم سر به مهر را دیدم.یکی از سکانس هایش در سینما پردیس ملت بازی شده بود.دروغ چرا!قبل از این سکانس هم دلم برایش تنگ شد.خیلی تنگ...مدت هاست آدم پایه ی سینما رفتن هایم را از دست داده ام.نه که بحث فقط سینما باشد، دلتنگی دنبال بهانه میگردد...و حالا هم پردیس ملت شده بهانه اش...مدت هاست باید ساکت باشم.به روی خودم نیاورم.دل من با همه ی پریشانی و بی سر و سامانی اش، جای کسی را به کس دیگری واگذار نمی کند هیچوقت...اینجا، این تیکه از قلبم، به اسم "تو" بوده و هست.اگر کمرنگ شود بودنت، باز هم هست.من مناسبات و شرایط و ... هیچ کدام را نمی پذیرم.سکوت و عقب نشینی ام را هم نمیفهمم.فقط دوست دارم بدانی جای خالی ات درد میکند رفیق...درد می کند...مدت هاست پارک ملت نرفته ام...تو تمام سعی ات را میکنی که بودنت پر از خلا نباشد...اما من و دلم...مدت هاست از دستت داده ایم...و کاش بدانی جای تو را، به هیچ کدام از آدم های دوست داشتنی قبلی و بعدی زندگی ام نمی دهم...جانشین سازی ،توهین به قلب آدم هاست...تیر میکشد...آن قسمت از قلبم که به اسم توست تیر میکشد...