.

وقتی داشت می آمد، هیچکس نیامد کمک مادرش...   هیچ کدام از "همسایه ها" !   جرم خدیجه(س) این بود که همراه "رحمه للعالمین(ص)" شده بود. خواست رحمت را بگستراند در زمین.   خدا از بهشت فرستاده هایش را فرستاد برایش...   وقتی آمد، زمین برای دلش تنگ بود...زود رفت...   پدرش خواست راه امتش را به خدا نزدیک تر کند،    "همسایه ها" جواب رسالتش را با ناسزا و خاک و خاکستر دادند.   مادرِ پدرش شد و باز هم دعایش برای "همسایه ها" بود.   همان "همسایه ها" که بعد ها راه را بر حسین(ع) بستند...   همان ها که یک عمر حرف بعد از نمازش برایشان "الجار ثم الدار" بود...   نکند  از همان همسایه ها باشم برای پسرش(عج)؟ باید حواسم به همسایه هایم باشد...   حواسم به سایه هایی که روی دلم می افتند باشد...   *** "مادر"   یادت می دهد راه بروی، زمین که خوردی اشک هایت را پاک می کند، یادت می دهد حرف بزنی،صدایش کنی.   خدا بال های فرشته هایش را پهن کرده زیر پایش..و تمام عمر دعایش پشت سرت هست...   "او" مادر تمام عالم است...یادت می دهد چه راه هایی را نباید بروی، حواسش به زمین خوردن هایت هست،   دستت را میگیرد تا بلند شوی...   گره های بغضت یادش نمی رود...حواسش هست بعضی درها را نزنی، بعضی راه ها را نروی،   بعضی حرف ها را نگویی.حواسش به زخم های روحت هم هست.   فقط کافی ست صدایش کنی.یک عمر مادری می کند برایت...   *** پ.ن: 1. امروز روز تو هم هست، روز تویی که بعدها مادر می شوی. یک عمر صبر و عشق و دلواپسی ات مبارک... 2. عیدتون مبارک.