إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ...
بعضی ساعت هایی که دارند میگذرند، تلخ اند...مثل یک تکه بزرگ شکلات تلخ 90 درصد...
اما باید کنار آمد با لحظه لحظه شان...
آدم باید محکم باشد...طی کند...نه برای رسیدن به آن 10 درصد شیرین ؛
برای اینکه "زندگی" قوی تر از این صحبت هاست...
محکم باشی یا نباشی، جریانش قطع نمیشود...له میکند و رد میشود...
دنیا...و زمانی که میگذرد همه اش خسران است...باور کن! قسم به "عصر"...
پی نوشت:
خدایا...دلخوشم به این حرف هایت...رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ...
تاریخ نوشت:
بیست و سه سال و هفت ماه.
گنجشکی که چندساعت بود داشت خودش را به درودیوار قلبم میکوبید، حالا آرام گرفته است.آرام که نه؛ زخمی ست..نای بلند شدن ندارد...
کاش مکانیسم های درد را بلد نبودم...
خدایا...تو قلبی که "درد" میکند و نفس ها را بالا و پایین میکند؛ می فهمی...خیلی خوب...
بیچاره آن هایی که تو را ندارند...
سلام علیکم .
خونه ی جدید رسما مبارک حنیف جان :)
اون دو آیه ی آخر سوره ی بقره عشقه عشق ...
تو چه قدر خوب آمار سن ت رو داری ها . من هر کس ازم می پرسه چن سالته ؟ یه چی جوابشو میدم . از 18 تا 20 !
چون آمار ماه ، دقیق دستم نیس :| لذا ملت من باب سن بنده هنگن الآن ...
سطر آخر هم که واسه من یه جور نوستالژیه دیگه .. :)