.

گاهیآن قدر آرام می شوی...که اصلا حال نشان دادن بغض ها و خنده هایت را هم نداری...آرام بودن با آرامش داشتن فرق دارد...یادم است یک روز این جمله را نوشتم...در حرف های نرم و کاغذی ام برای کسی که...این که دلتنگ تو ام...اقرار می خواهد مگر؟...حالم خوب است...تلاطم درونی ام آرام گرفته است...هرچند.......مهم نیست!روزانه نوشت:تقریبا سی و دو شب است که نخوابیدم....این قدر که این درس ها....منم که درس خون!!!!اره دیگه!! یه کیلو هم کم کردم !!همه ی این ها به کنار...وقتی برگشتم خونه...نمره ی یکی از درس های تخصصی مون اومده بود....خستگی تو تنم موند....واقعا"مهم نیست...باید بروم سراغ کتابخانه ام....مرتب کنم از اول!کتاب های در لیست انتظار!!نکته نوشت:پست پایینی شاید اعتراض باشد، شاید غرغر، شاید بغض...و شاید...هر کس حوصله ی خواندنش را داشت ، رمز را در کامنت خصوصی تقدیمش می کنم...دلیل رمز دار کردنش را هم همان جا نوشته ام...بعدا نوشت:رمز پست قبل برداشته شد...بنا بر حرف آفتاب گردان...