.

آخر چه کند با دل من علم پزشکی؟

يكشنبه, ۳۰ خرداد ۱۳۹۵، ۰۹:۵۶ ب.ظ
استاد همیشه میگفت وقتی میروید اورژانس ، وقتی شلوغ است و باید مدیریت زمان داشته باشید که اول به داد کدام مریض برسید که اوضاعش وخیم تر و حیاتی تر است؛ به داد و بیداد ها توجه نکنید...اول بروید سراغ کسی که صدایش در نمی آید...که نمیتواند گریه کند...که حتی برای صداکردن تان هم نفسش بالا نمی آید...آن آدم قلبش درد میکند...دیر برسید ارست کرده و از دست رفته است...***حالا خیلی خوب میفهممش...وقت هایی که نمیدانم باید نفس بکشم یا درد،وقت هایی که...وقت هایی که گریه هم یادش می رود می تواند خودش را به چشم هایم برساند و باری را بکاهد؛به این حرف استاد فکر میکنم...که نفس کشیدنت هم درد را بیشتر میکند...پ.ن : راستش را بخواهی این روزها را دلش میخواست نباشد.که از فرط فهمیده نشدن...به وخامت اوضاعش افزوده نشود...درررررد نوشت: باید که ببخشید...پریشان شده بودم...من دلم خیلی کوچک است...بی تجربه ست...زود سر ریز میکند...اللَّهُمَّ لا تُؤَاخِذْنِی فِیهِ بِالْعَثَرَاتِ ...*خدایا مرا در این ماه بر لغزش ها سرزنش نکن... *: دعای روز چهاردهم
موافقین ۱ مخالفین ۰ ۹۵/۰۳/۳۰
غـ ـزالــ

نظرات  (۴)

عزیزِ من، فاطمهٔ نازنینم... :((

چرا آشفته می‌خواهی خدایا خاطرِ ما را؟!

(فاضل)
پاسخ:
چقدر قشنگ....که خدا ما رو آشفته بخواد.... همین جور بهم ریخته و مچاله شده از درد....
تکرار کامنت آبگینه...
پاسخ:
:(((
اولا زود در عرض چند ثانیه توبه م رو شکستم.
دوم: ردیه ای الکی بر نیلو و سوران:
دوست دارد یار این آشفتگی!
پاسخ:
:)
آمین... به دعای آخر متن...