.

مثلا فکر کنیم من خنده هایم را امانت داده ام به تو؛ و به جایش بغض بدخیم و بدقلقی را قرض گرفته ام که حالا سر ناسازگاری گذاشته است... پ.ن: بر گل فرش به جان کندن خود فهمیدیممرگ هم چاره ی دلتنگی ماهی ها نیست...